What to do with 15 Baht?

Lieve kennissen, vrienden en familie,

Hartelijk bedankt voor al jullie leuke reacties. Het geeft ons veel energie dat jullie het allemaal zo leuk vinden. Vandaag hebben we even een rustdagje genomen om de was te doen, blog up te daten, te zwemmen en te relaxen. Daar een hele blog update toch veel is om te doen in een uur hebben we het nu opgedeeld dus Daila zit naast mij het volgende stuk te schrijven. 

We waren gebleven bij de leuke treinreis die we wel of niet zouden hebben. De meningen waren verdeeld. De receptioniste was er niet erg enthousiast over, het internet was enigzins positief over de nachttrein maar niet over de dagtrein en wij hadden geen idee. Vol goede moed gingen we 11 november naar het treinstation van Bangkok (Hua Lamphon) om kaartjes te kopen voor de treinreis naar Ayuthaya, een kleine tachtig kilometer verderop. Ons eerste idee was om tickets voor de latere trein van 11:40 te nemen omdat we pas om 11: 10 op het station waren en we ons niet wilde haasten, of erger de trein missen. Helaas was de kaartjesman en de aanstormende vrouwelijke assistent het hier niet mee eens. Ondanks dat hij eerst bevestigde dat ik kaartjes had gekocht voor de latere trein trok de vrouw ons mee naar de trein die over 1 minuut zou vertrekken. Vlug alle tassen bijeenrapende zijn we naar de trein gehaast en bijna in de monik coupe gestapt, na even zoeken hebben we uiteindelijk twee mooie plaatsen gevonden bij het raam en konden we onze bagage boven ons kwijt. Wat we hebben betaald voor deze plaatsen? 15 baht (40 cent) per persoon. De treinreis zelf verliep voorspoedig en na een kleine 100 minuten kwamen we om 13:04 aan om het station. Dit was een minuut eerder dan verwacht! Onze eerste ervaring was dus vanzelfsprekend uitmuntend. Nadat we het treinstation uitliepen werden we eerst besprongen door Tuk Tuk's maar we wisten dat er een pontje over de rivier zou gaan welke ons vlakbij de guesthouses zou afzetten. We hadden in de trein de lonely planet doorgespit naar plekken om te slapen en aangezien Daila deze keer eerste keus had gingen we richting Baan Lotus guesthouse. Hier aangekomen heeft Daila eerst de kamer geinspecteerd en deze was voldoende. We betaalden 600 baht voor de eerste nacht voor een dubbel bed met ensuite badkamer. Klinkt fancy, toch? Het rook er een beetje muf maar na de airco een paar minuten te laten tuffen was ook deze lucht verdwenen. We besloten om meteen een nacht bij te boeken omdat we geen zin hadden om spullen te verplaatsen en deze plek was best prima, hoewel het volgens Daila er heeft gespookt. Vreemd geklop in de midden van de nacht van zowel buiten de kamer als vanachter de badkamer deur vandaan. Dit kan best aangezien het huis waar we in verbleven een 100 jaar oud teakhouten schoolgebouw was. Onze kamer was vlakbij de vijver met hangmatten waar we helaas geen gebruik van hebben gemaakt. 
In de middag zijn we bij Lung Lek noodles wezen eten, heerlijk maar toch niet zo lekker als ons noodle mannetje in Bangkok. Hierna hebben we heel relaxed 3 uur lang bij een cafe gezeten en ijskoud bier gedronken. Meerdere biersoorten geprobeerd maar uiteindelijk was Leo onze favoriet. Gelukkig hadden we bij Cafe Kamara ook wifi dus hebben we het e.e.a. uit kunnen zoeken voor onze trip naar de ruines van Ayuthaya de volgende dag. Tijdens het schrijven van een kaartje naar huis (hebben jullie ze al ontvangen?) zag Daila een truck rijden met wat leek twee olifanten. Ik geloofde het eerst niet totdat er nog een langsreed en nog een en tenslotte nog een. Op de olifanten zaten meerdere monniken met kleurvolrood-gele capes.

Die avond hebben we getracht de night market te bezoeken. Langs en door smalle donkere straatjes kwamen we uiteindelijk waar het zou moeten zijn maar we konden niks vinden. Uiteindelijk zijn we maar naar de 7/11 gelopen om water te kopen en Thaise snoepes uit te proberen. Mocht je je ooit in Thailand bevinden, vermijd dan de 'chewy, chilly mango bites'. Daar we nog steeds wel trek hadden hebben we wat chicken noodles geprobeerd bij een van de tentjes aan de weg wat een slechte keuze was. De mini dumplings waren erg smaakvol maar de noodles vielen niet zo goed bij Daila. Gelukkig zijn we eigenwijs en probeerden we nogmaals de nightmarket te vinden op gevoel en dit lukte. Na meerdere mislukkingen vonden we het en hebben we nog een heerlijke mango gekocht. Eenmaal thuis kon Daila eindelijk haar mes gebruiken en de zeer zware bakjes gebruiken die ik elke keer meesleep in de backpack. Vroeg gaan slapen want de volgende dag is het Indiana Jones dag.

Ruine dag was aangebroken. Vol goede moed hadden we uitgevogeld dat wanneer we de trein een dag later om 08:36 wilden nemen we fietsen moesten huren vlakbij de pont zodat we die ochtend nog met backpack en al konden fietsen naar het pontje. Helaas was de prijs van de fietsen hier iets hoger en mochten we de fietsen niet na 20:00 inleveren. 10 baht bleek genoeg te zijn om hem ervan te overtuigen om de fietsen later te mogen inleveren. 
Eenmaal vertrokken bleek het verkeer toch wel erg chaotisch en hebben we onze regels uit ons vorig blog goed kunnen gebruiken. Ondanks de hitte hebben we toch nog vier! tempels/ruines bezocht waarvan de mooiste de naam Wat Phra Sisanphet heeft. Ik denk dat de foto's voor zich spreken dus veel textuele aanvulling heeft het niet nodig. In de avond hebben we bij een restaurant gegeten welke frequent wordt aangedaan door de locals wat te zien is aan de enorme stoet auto's voor de deur. Hier hebben we lekkere vis en eend gegeten en hebben we de avond afgesloten met een moslim toetje. Roti pannekoek met een soort suikerspin/engelenhaar substantie.

Liefs, Remco

De volgende ochtend gingen we naar het station op een manier die de meeste Thai nog nooit hadden gezien: Twee (Nederlandse) backpackers op een fiets inclusief backpack en daypack! Helaas hebben we hier geen foto's van, want het was kwart voor acht 's ochtends en we hadden een klein beetje haast om naar de trein te komen, maar ze keken werkelijk hun ogen uit. Gelukkig was het nog best wel te doen en waren we op tijd op het station! Ik snel nog even ontbijt gehaald bij het pontje (gebakken rijst met groenten en wat garnalen/inktvis) en toen geduldig gewacht op onze tweede (en voorlopig laatste) treinreis. Het was nog best lastig welke trein we moesten hebben, want natuurlijk stonden er nergens bordjes! Maar aardige conducteurs die een klein beetje Engels spraken hielpen ons (en de anderen die richting Phitsunalok moesten) gelukkig op weg.

De treinreis was prima, we hadden tweedeklas tickets gekocht met veel beenruimte (fijn voor Remco) en een aardige conducteur die iedereen wakker maakte en in de gaten hield waar je eruit moest (handig voor mij en iets minder voor Remco, want die wist onze route op zijn mobiel te tracken). De route was prachtig, door hele mooie rijstvelden met hier en daar Thaise industrialisatie (wat zich uitte door de bouw van nieuwe snelwegen of uitbreiding van het spoor). Ook nog apen gezien in Lopburi, dus het was best een sight-seeing tour. 
Vijf uur later waren we in Phitsunalok, maar dat was niet de plek waar we heen moesten want we wilden naar Sukhotai! Samen met twee Poolse meisjes waarvan ik al vermoedde dat ze ook naar het busstation moesten een Tuktuk richting de bussen gepakt, waarna we heel erg snel uit de Tuktuk werden getrokken en in een of andere gammele bus werden gepropt die richting Sukhotai ging. Omdat we op het laatste moment instapten waren er nog wel plekken, maar de plekken waren nogal schaars wat ervoor zorgde dat ik ergens zat achter een hekje en naast de deur, die natuurlijk open bleef staan anders zou het Thailand niet zijn. Maar geen klachten hoor! Lekker luchtig.

Ongeveer anderhalf uur later aangekomen in Sukhotai, waar dezelfde Poolse meisjes naar hetzelfde guesthouse als wij bleken te willen gaan. Een van de meisjes vond het erg leuk om te onderhandelen en zorgde ervoor dat we voor 10 Baht pp met een tuktuk naar het guesthouse konden worden gebracht, iets wat ons niet heel erg veel kon schelen want lopen was 300 meter en of je nu 20 of 10 Baht betaald is ons om het even - het gaat hier om 50 of 25 eurocent voor mensen die qua minimumloon 400 Baht per dag verdienen (dat is tien euro...). Maar goed. De tuktuk genomen voor tien Baht pp en toen waren we in een heel chill (goedkoop) guesthouse, met zwembad en aardige mensen en heel lekker eten en een ruime kamer met een ventilator :) Superfijn! Lekker geslapen en de volgende dag vroeg vertrokken voor onze tweede tempeltrip: Het historische park in Sukhotai! Het was wel weer heel erg warm en we moesten weer lange, respectvolle kleding aan, maar het was wel heel erg mooi. Sukhotai ('Rising Happiness') is een soort Angkor Wat in het klein, daar het vroeger onderdeel uitmaakte van het Khmer rijk en vanaf de dertiende eeuw werd overgenomen en diende als Thais Koninkrijk, grenzend aan het koninkrijk van Ayuthaya. Sukhotai is beter bewaard gebleven omdat hier geen Birmezen zijn gekomen die de boel kort en klein hebben geslagen, maar het was toch wel heel anders dan Ayuthaya! We hebben ervoor gekozen om alleen de 'centrale zone' te doen, want behalve deze waren er nog allemaal andere verschillende zones maar daar lagen de tempels veel verder uit elkaar en daarnaast is het al best zwaar om drie of vier Wats op een dag te doen, laat staan een stuk of vijftien! Vol goede moed gingen we het park in, waar we per ongeluk niet voor hadden betaald (we zochten de ingang en waren er toen al voorbij..) waarna we de Wat Mahathat, de Wat Si Sawai, de Wat Sa Si en de Wat Trapang Thong hebben bezocht. Zoals gezegd heel erg warm maar wel heel mooi en er waren genoeg lunch tentjes om onze tempeltochten even te onderbreken. Zie de foto's! 
Helaas zijn we te vroeg om Loi Krathong hier mee te pakken, een festival in Thailand wat zijn oorsprong vindt in Sukhothai. In dit festival worden de riviergoden geeerd door kleine bootjes gemaakt van bananenbladeren op de rivier los te laten - hoe langer je boot blijft drijven, hoe meer geluk je zou hebben! Maar we hopen dit in Chiang Mai te kunnen meemaken, waar het ook heel erg mooi schijnt te zijn. Vandaag is onze rust- en wasdag maar morgen nemen we de bus naar Chiang Mai, waarbij we misschien even blijven of gelijk doorgaan naar het kleine hippiedorpje Pai, midden in de Thaise bergen. Heel erg mooi en idyllisch maar de weg ernaartoe schijnt verschrikkelijk te zijn - 762 bochten op een weg van 150 kilometer! Je wil daar niet in een Minibus met wagenziekte in zitten en het is beter een bus van te voren te boeken, dus we kijken nog even of dat gaat lukken...

Oh, en dan nog wat te doen met 15 Baht in Thailand! ( = 40 eurocent)
- Een treinreis van Bangkok naar Ayuthaya
- Een uur internet in een internetcafe
- Vier manderijnen kopen (ja, we werden afgezet, maar wat is nou 15 Baht...)
- Drie Roti (pannekoek met suikerspin... best wel lekker!)
- Een man heel erg blij maken.

Liefs, Daila