Can I buy your chicken?

Beste familie, vrienden en kennissen,

Ondertussen bevinden wij ons in de hoofdstad van Phnom Penh, een stad met een kleine anderhalf miljoen inwoners. Hoewel het de hoofdstad is van Cambodia is het bij lange na niet zo fancy als Bangkok of heeft het de sfeer van Vientiane. Ik denk dat ik voor ons beide spreek dat we Phnom Penh niet zo’n leuke stad vinden. We hadden hier ook al weg willen zijn maar omdat ik een beetje stom was moeten we wat langer blijven. Vlak voor de jaarwisseling ben ik gelikt door een hond op/rond een muggenbult die wellicht open was. Eigenlijk niet veel van gedacht tot we in PP kwamen, hier naar het rabies instituut geweest waar een arts mij verzekerde dat het goed zou komen aangezien de kans heel erg laag is en ik al gevaccineerd was thuis. De Nederlandse richtlijnen en WHO richtlijnen schrijven eigenlijk twee booster shots voor binnen 24-48 uur. Daar was ik dus te laat mee en mede dankzij het internet heb ik mezelf een heuze paranoia aangepraat omdat ik mij niet zo lekker voelde. Na mijn oude huisarts te hebben gemaild kreeg ik het advies om toch maar 2 shots te gaan halen en dit heb ik direct gedaan, welliswaar 7 dagen te laat... Maar goed de Khmer doktor snapte niet waarom ik zo nodig die shots wilde hebben omdat ik al een prevaccinatie kuur had ondergaan. Dus nu zit ik hier vol stress en adrenaline te typen maar ik voel me vrij goed.

Maar we zijn hier om vrolijkheid te verspreiden en niet om jullie bang te maken maar ik wilde jullie toch op de hoogte houden! Dus we gaan terug naar de Thakaek Loop oftewel ‘The Loop’.

Dit verhaal begint en eindigt in Laos overigens dus het is alweer een tijdje terug. The Loop is een magnifieke scooter tour van 300 kilometer dwars door Laos. De dag van aankomst (ergens laat in de middag) hebben we een scooter van 125 cc gehuurd (iets wat je in Nederland niet meekrijgt met een normaal rijbewijs) bij een Duitser en de volgende dag vertrokken we met z’n vieren richting Tham Kong Lo. In feite is het niet in woorden te omschrijven wat je allemaal ziet en omdat ik de scooter bestuurde heb ik minder kunnen zien dan Daila, maar het is prachtig. De weg was vrij goed en hoewel het wordt aangeraden om in Nakai te overnachten reden we best snel door omdat we kerst in Tham Kong Lo wilden vieren. Omdat we rond de middag in Nakai aankwamen besloten we door te rijden naar Thalang, wat door velen ook als slaapplek wordt aangeraden. Hier waren we echter al rond drie uur dus na even te hebben overlegd met onze reisgenoten (Matt en Iris) vertrokken we richting Laksao. De Duitser had ons verteld dat de laatste 20 km naar Laksao niet zo goed was en hij had niet gelogen. Van een goede asfalt weg veranderde de weg plotseling in zand en modder! Langzaam rijdend gingen we hier overheen en kilometer voor kilometer kwamen we tergend traag dichterbij Laksao. Alles leek goed te gaan en we waren nog maar 8 kilometer van onze 150 kilometer die dag van Laksao verwijderd totdat we opeens wel erg veel begonnen te slippen. Na de motor aan de zijkant van de weg hadden gezet bleken we door een enorme spijker te zijn gereden! Oeps.. Eerst naar een bikeshop gegaan die 300 meter verderop zat maar niet het gereedschap had om het wiel van de scooter af te halen. We werden nadat we de Duitser hadden gebeld, die overigens niet blij was, verwezen naar een shop 500 meter verderop. Dus ik duwde de scooter voort (behoorlijk zwaar) maar het bleek langer te zijn dan beloofd. De laatste 100 meter was ik het zat en gaste ik de naar Daila en de rest. Maar ook hier bleken ze ons niet te kunnen helpen. Of het onkunde was of dat ze er geen zin in hadden weet ik niet maar we hadden pech. Gelukkig konden Daila en Iris met hun vrouwelijke charmes een truck aanhouden en deze wilde mij wel met scooter en al de 7 kilometer naar Laksao vervoeren. Hier vonden we een scooter shop die in 15 minuten de band had gefixt en 5 minuten later sloot de shop. Wat een mazzel :)

Na een lekker noodle soepje hebben we wat kerstspullen ergens gekocht en deze alvast op de scooter vastgemaakt. Dit was incluis onze eigen mini kerstboom!! De volgende ochtend hebben we vroeg de scooter gepakt omdat we kerstmis in Tham Kong Lo wilden vieren. Onderweg hebben we voornamelijk mooie natuur gezien en konden onze stoflappen soort van af, omdat we op een asfaltweg reden in plaats van stoffige modderwegen. In de tussentijd probeerden we wijn te vinden omdat Matt dat heel graag wilde. Uiteindelijk hebben we moeten settlen voor heel veel (GOEDE) Lao Lao (rijstwhiskey). Na te hebben geluncht bij Sinamhai resort vlakbij Na Hin resteerde ons nog een kleine 40 km en dachten we voor het donker wel te arriveren. Dit bleek een moeilijker opgaaf aangezien de weg na verloop van tijd echt enorm slecht werd met potholes overal. Op en neer gingen we dus tergend traag richting Tham Kong Lo en met de duister achter ons inzettend, reden we het dorpje in. Hier vonden we na beraad een leuk stekkie met een lekkere douche en bed. De ochtend erop zijn we Tham Kong Lo ingevaren en daar hebben we onze ogen uitgekeken. Een enorme grot met stalgmieten- en tieten overal. Op een gegeven moment moesten we de boot uit om een stuk te lopen. Hier was het dan verlicht en deze verlichting speelde met je fantasie. De een zag andere dingen dan de ander in de mysterieuze rotsen en schaduwen dat het licht onthulde. Eenmaal aan de andere kant van de berg gekomen, kregen we de tijd om wat te rusten en met de boodschap dat we over een uur weer teruggingen begon Iris aan haar hoofddoel die dag 'Can I buy Your Chicken'. Tot in den treurnis hebben we mensen gevraagd of we hun kip konden kopen (Daila zou hem wel de kop omdraaien en plukken), maar zelfs de meest magere kip was niet te koop. Enigszins teleurgesteld stapten we weer de boot in en vaarden we terug naar het dorpje waar we kerst zouden vieren. Het zou helaas geen kerstmaal zijn zonder een kip of kalkoen, thans zo dachten we. Na overal te hebben rondgevraagd of ze kip/kalkoen hadden, kwamen we uit bij een resort in aanbouw. Hier was het restaurant al af en een aardige vrouw vertelde dat ze wel wat kippen in de vriezer had liggen. Deze wilde ze maar al te graag voor ons bereiden met wat groentegerechten e.d. erbij. We gaven aan dat we het graag wilden doen maar eerst nog even de stad in wilden om extra mensen erbij te halen. Hier kwamen we oude bekenden van Iris tegen die ons maar al te graag wilden vergezellen. Uiteindelijk zijn we met een man of 10 kerst gaan vieren
met veel Lao Lao, karaoke en koude kip. Iets te veel Lao Lao bleek achteraf :) Een van de meiden bleek ergens op het asfalt te zijn gesmakt omdat ze een fles water probeerde te vangen die uit haar mandje viel. Bij gebrek aan alcohol hadden ze een enorme fles ranzige lao lao gekocht om de wond te ontsmetten. Deze Lao Lao was het minst lekker van alle lao lao in heel laos. Het bleek dat je overigens de HELE kip kreeg, dus ook poten en hals en kop. Nadat we Iris terug naar het hotel hebben gedragen, sliep iedereen tot een uur of 10.  Bij het ontbijt vertelde Matt dat hij wel echt heel graag door wilde en dat hij ons tot een uur of 13 gaf om dezelfde keuze te maken. Wij voelden ons echter niet zo fris en vooral Iris kon en mocht niet rijden volgens ons. We gaven dus aan nog een dag te blijven en de volgende ochtend te gaan rijden. Gedurende die drie uur bleek Iris echter heel snel op te knappen en op aandringen gingen we dan ook met zijn drieën achter Matt aan in de achtervolging. 181 km zat er tussen ons en Tha Kek en de avondbus naar 4k islands. Door iets meer gas te geven bleken we in staat om toch flink wat afstand tussen ons en het dorpje te leggen en zowaar leek het erop dat we Tha Kek zouden halen die avond. Uiteindelijk reden we Thakek in en bleek dat Matt dermate langzaam had gereden dat we met zijn allen nog de avondbus naar 4k Island hebben genomen. 

Deze bus was niet het allerprettigst maar het laatste stuk moesten we met een Songthaew (een soort van tracker met achterbak) met heel veel mensen. Redelijk gesloopt kwamen we de volgende ochtend aan de over van de veerboot naar Don Det/Khong. Hier zijn we voornamelijk tot rust gekomen van ons scooteravontuur, hebben we wat gefietst, gechilld, zijn we oude bekende tegengekomen en hebben we een dragon boat race gezien. Daarnaast hebben we nog de overblijfselen van de Franse overheersing gezien, Irrawaddy dolfijnen gezien en plannen gemaakt voor in Cambodja. Ook hebben we nog met een gouvernment official (Tourism Board) gepraat over alle wantoestanden die we tegen waren gekomen. Hij schrok hier echt van zei hij en gaf aan dat als jonge mensen dit dachten en uitspraken dat het niet goed voor het land zou zijn. Een dag later vertrokken we met de boot naar de terminal om de bus te nemen naar Cambodja waar Daila dit verhaal verder zal vertellen.